Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Το παιχνίδι με την προοπτική

Αυτές τις μέρες στην τάξη, μας απασχολεί το ζήτημα της αποτύπωσης του τρισδιάστατου χώρου στην δισδιάστατη ζωγραφική επιφάνεια. Κάνουμε ένα ταξίδι στην ιστορία της τέχνης και εξετάζουμε πώς διαχειρίστηκαν αυτό το θέμα οι καλλιτέχνες ανά τους αιώνες. Στα πλαίσια αυτά μιλήσαμε για την προοπτική, το σύστημα αναπαράστασης του χώρου στη ζωγραφική, που αναπτύχθηκε κυρίως τον 15ο αιώνα (Αναγέννηση).
Εδώ θα δεις μια διαφήμιση της Moleskin (της γνωστής πια σε σένα εταιρίας που κατασκευάζει sketchbooks). Οι δημιουργοί της ταινίας έχουν χρησιμοποιήσει όλες τις συμβάσεις της προοπτικής στην κατασκευή της. Μπορείς να τις αναγνωρίσεις;  Αν δυσκολεύεσαι, το δεύτερο βίντεο που δείχνει τον τρόπο που κατασκευάστηκε (behind the scenes), θα σε βοηθήσει.


3 σχόλια:

Μαρία Λάμπα Β3' είπε...

Η αλήθεια είναι πως χρησιμοποιεί πολλές προοπτικές καθώς και την επικάλυψη. Πιστεύω πώς χρησιμοποιεί κυρίως τη γραμμική προοπτική καθώς παρατήρησα πολλά σημεία φυγής. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στην τελική σκηνή όπου ο δρόμος και όλα τα αντικείμενα συγκλίνουν σε ένα σημείο. Δεν είμαι όμως σίγουρη αν χρησιμοποίησε την προοπτική βράχυνσης στο σημείο με το αυτοκίνητο. Ποια είναι η γνώμη σας;

Μαρία Λάμπα Β3' είπε...

http://www.istoriatexnis.1sweethost.com/

Αυτή είναι μια ιστοσελίδα με την ιστορία της τέχνης. Αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά.

Πόλυ Κοκκινιά είπε...

Ναι, Μαρία, χρησιμοποιεί όλους τους προοπτικούς κανόνες: οι παράλληλες ευθείες συγκλίνουν στο σημείο φυγής, τα αντικείμενα που είναι σε πρώτο επίπεδο φαίνονται μεγαλύτερα σε σχέση με αυτά που βρίσκονται σε απόσταση, γίνεταιεπικάλυψη του ενός αντικειμένου με το άλλο. Η προοπτική βράχυνση προκύπτει από τη γραμμική προοπτική. Βέβαια εδώ η χρήση των κανόνων της προοπτικής γίνεται με "παιχνιδιάρικο" τρόπο και όχι με τον αυστηρό μαθηματικό τρόπο των Αναγεννησιακών καλλιτεχνών.
Ευχαριστούμε πολύ για τον ιστότοπο που προτείνεις, που για μια ακόμα φορά μοιράζεσαι κάτι μαζί μας. Μια ματιά που έριξα δεν με βρίσκει σύμφωνη σε κάποιες απόψεις που εκφράζει ο συντάκτης της. Επιπλέον δεν τη βρίσκω λειτουργικά και αισθητικά ικανοποιητική. Δυστυχώς δεν έχω να αντιπροτείνω κάτι καλύτερο στα ελληνικά. Υπάρχει όμως, όπως νομίζω έχω αναφέρει και στην τάξη, το υπέροχο βιβλίο Ιστορίας της Τέχνης του Gombrich, που το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Το Χρονικό της Τέχνης». Μπορείς να το δεις εδώ: http://books.phigita.net/isbn/9789602501443